Η πόλη είναι που βγάζει ή διώχνει τον δήμαρχό της...

Σταδίου, δίπλα στο βιβλιοπωλείο Kaufmann ο νέος κρύβει το πρόσωπό του. Δίπλα, το αίτημά του.

Tης Eλενης Mπιστικα, Η Καθημερινή, Tετάρτη, 17 Nοεμβρίου 2010

Αναγνώστρια που μένει στην Κανάρη τηλεφώνησε για να μας πει πως «είδε στον ύπνο της τις νεραντζιές (που δεν υπάρχουν πια) να χορεύουν»! Κανείς και καμιά όμως δεν μας είπε πως και ο νέος δήμαρχος κ. Καμίνης –ούτε τ’ όνομά του το βαφτιστικό καλά-καλά δεν ξέρουμε– είδε στον ύπνο του πως θα... βγει δήμαρχος της Αθήνας! Κι αν το είχε δει, θα ξυπνούσε έντρομος, ότι είδε εφιάλτη! Αυτά, όταν ήταν εκλεγμένος επιτυχημένος «Συνήγορος του Πολίτη», αλλά από τότε που του το πρότειναν, το καλοσκέφθηκε και αποφάσισε να κατεβεί δήμαρχος στην Αθήνα χωρίς να είναι «τηλεπερσόνα» του βεληνεκούς Ψινάκη ή πολιτικός με διαρκή προβολή στα ΜΜΕ και στις επετειακές εκδηλώσεις τύπου Αβραμόπουλου – ο «εφιάλτης» έγινε πλέον πρόκληση που καλείται να την αντιμετωπίσει, με όσα όπλα κι αν διαθέτει. Γιατί τα πτυχία δεν επαρκούν σε μια πόλη - γίγαντα όπως η Αθήνα του 2010. Δεν «έφαγαν» τον Νικήτα (Κακλαμάνη λέμε τον Απόστολο, πρόεδρο ΕΧ της Βουλής) οι νεραντζιές που αφανίστηκαν εν μια νυκτί, χωρίς κανένα λόγο, από το δεξί πεζοδρόμιο της Κανάρη, εκεί όπου έμενε ο αείμνηστος πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης και μένει πάντα –είναι το προικώον της– η κ. Λένα Ράλλη. Οσο κι αν ξαφνιαστήκαμε, οργισθήκαμε και ξιφουλκήσαμε, μαζί με τον σύλλογο «Λυκαβηττός» εναντίον μιας τέτοιας ασυλλόγιστης πράξης, δεν είναι «τα δέντρα που ψηφίζουν» κι ας το ’φερναν ως επιχείρημα οι παλιοί πολιτικοί, όταν έχαναν τις εκλογές! Οι άνθρωποι ψηφίζουν κι αυτοί μπορεί να επηρεάζονται από όσα γράφει η εφημερίδα τους ή δείχνουν τα ΜΜΕ ή φλυαρούν τα διάφορα «facebook, twitter και blogs», αλλά όταν έρθει η στιγμή να βάλουν το ψηφοδέλτιο στον φάκελο για να το ρίξουν στην κάλπη είναι ο μέγας παράγων «αλλαγή» που τους φαίνεται ως μόνη διέξοδος στην απογοήτευσή τους.

Οταν η πόλη σε διώχνει, οι δρόμοι της σε φοβίζουν, το κέντρο που ήταν ο αγαπημένος περίπατος γενεές γενεών εγκαταλείπεται και οι ξένοι, μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών, επωφελούνται και φτιάχνουν δικά τους στέκια στην ιστορική Αθηναϊκή Τριλογία του Χάνσεν, ο εκάστοτε δήμαρχος είναι ο υπαίτιος, όσο κι αν πασχίζει να επαρκέσει μπροστά σ’ αυτό το πρόβλημα. Δεν τα λέμε αυτά, ούτε για να παρηγορήσουμε τον Νικήτα Κακλαμάνη που παραιτήθηκε από το πόστο του υπουργού και στάθηκε, όρθιος στα πόδια του, επί τεσσεράμισι χρόνια. Ούτε για να αποθαρρύνουμε τον νέο δήμαρχο κ. Γιώργο Καμίνη (το μάθαμε τώρα τ’ όνομα) που έκανε την ανατροπή, κι είχε κι αυτός την εντιμότητα να παραιτηθεί από «Συνήγορος του Πολίτη», όπως άλλωστε, το 1986, ο κ. Μιλτιάδης Εβερτ, ο υπερυπουργός της Ν.Δ. για να γίνει δήμαρχος. Τα προβλήματα είναι πολλά και δύσκολα αλλά ίσως η κοινή λογική, η συνέπεια, η ανθρωπιά να μπορούν να βοηθήσουν πολύ περισσότερο από την κομματική, και μάλιστα, κυβερνητική στήριξη.

Αυτό ευχόμαστε στον κ. Γιώργο Καμίνη, που έδωσε την έκπληξη, αλλά ήταν έτοιμος και αποφασισμένος να δοκιμάσει να γίνει δήμαρχος της Αθήνας, με στέμμα της τον Παρθενώνα αλλά με προβλήματα υπό την σκιάν του, μύρια και γνωστά. Να γίνει ο «Συνήγορος της Πόλης», να αφουγκραστεί τους ανθρώπους της, Ελληνες και ξένους, να περπατήσει τους δρόμους της, να μην μείνει μέσα στο «οχυρό» του Δήμου, να είναι έξω, εκεί που καθημερινά, είμαστε εμείς, που τον ψηφίσαμε ή δεν τον ψηφίσαμε. Η Αθήνα χρειάζεται ένα Συνήγορο – ας ευχηθούμε να τον βρήκε...