[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ]
ΑΝ ΜΟΥ ζΗΤΟΥΣΑΝ να σταθώ σε ένα αποτέλεσµα από το σύνολο των δηµοτικών εκλογών, δεν θα είχα τον παραµικρό δισταγµό: είναι η επικράτηση του Γιάννη Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη. Δεν θέλω να υποτιµήσω την επιτυχία του (αναλόγων προδιαγραφών) Γ. Καµίνη στην Αθήνα αλλά η Θεσσαλονίκη είχε έως τώρα τόσο έντονα τα χαρακτηριστικά του συντηρητικού προµαχώνα ώστε η νίκη του Μπουτάρη αποκτά ιδιαίτερα συµβολική σηµασία.
ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ που ο νέος δήµαρχος Θεσσαλονίκης δεν είχε να αντιµετωπίσει µόνο έναν πολιτικό ανταγωνιστή για τη δηµαρχία. Είχε να αντιπαλέψει την καρικατούρα µιας ολόκληρης πόλης όπως την έχουν φιλοτεχνήσει εδώ και χρόνια ο Ψωµιάδης, ο Ανθιµος,τα συλλαλητήρια, τα εµβατήρια και η διαρκής µίζερη σύγκριση µε την Αθήνα. Είχε να αντιµετωπίσει ένα τοπικό κατεστηµένο, το οποίο τον απειλούσε από τον άµβωνα ότι «δεν θα δει δηµαρχία ποτέ».
Η ΕΠΙΤΥχΙΑ του Μπουτάρη είναι ότι νίκησε χωρίς να υποστείλει το µέτωπο απέναντι σε αυτό το κατεστηµένο. Ακόµη και την τελευταία προεκλογική ηµέρα αποκαλούσε τους ακροδεξιούς αντιπάλους του «φασιστοειδή» και προέτρεπε τον Παναγιώτατο αν θέλει να κάνει πολιτική «να βγάλει τα ράσα και να φτιάξει κόµµα». Δεν υποσχέθηκε λαγούς µε πετραχήλια. Ελεγε καµιά κουβέντα παραπάνω αλλά ήταν η κουβέντα που όλοι θα θέλαµε να πούµε στη θέση του.
ΝΙΚΗΣΕ ΕΠΕΙΔΗ συγκροτήθηκε γύρω τουµια ευρύτατη συµµαχία των «άλλων», η οποία ξεκινούσε από την Ντόρα και τον Στέφανο Μάνο, έφτανε στους Οικολόγους, τις Κινήσεις Πολιτών και τον Φώτη Κουβέλη, περνώντας από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και όλα τα ΠΑΣΟΚ που µπορεί κανείς να φανταστεί – πλην ελαχίστων Λακεδαιµονίων...
ΣΕ ΜΙΑ ΝΙΚΗ που κρίθηκε µε λιγότερες από τριακόσιες ψήφους όλοι οι προαναφερθέντες έβαλαν το χεράκι τους. Ακόµη και οριακά η Θεσσαλονίκη απεφάνθη ότι η καρικατούρα δεν της ταιριάζει. Οτι δεν θέλει να παραµένει εγκλωβισµένη σε µια γραφική εικόνα µιζέριας, υστέρησης και καθυστέρησης.
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ασφαλώς τεράστιο λάθος να υποθέσει κανείς ότι το 49,8% των Θεσσαλονικέων που δεν ψήφισαν Μπουτάρη ανήκουν στην Ακροδεξιά. Σε καµία περίπτωση. Και το µεγάλο στοίχηµα της νέας δηµοτικής αρχής και όσων την υποστηρίζουν είναι να διευρύνουν την πλειοψηφία τους, να φέρουν όσο περισσότερους πολίτες γίνεται στο πλευρό τους.
ΔΙΟΤΙ αν θέλουν να αλλάξουν την εικόνα και τη συγκρότηση της πόλης τους, αν θέλουν να σφραγίσουν τον µετασχηµατισµό της σε µια σύγχρονη ευρωπαϊκή µεγαλούπολη που δεν θα ζει µέσα από τα παραµορφωτικά γυαλιά ενός µυθοποιηµένου τοπικισµού, δεν αρκεί ούτε ένας δήµαρχος, ούτε τριακόσιες ψήφοι διαφορά.
ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ που ο νέος δήµαρχος Θεσσαλονίκης δεν είχε να αντιµετωπίσει µόνο έναν πολιτικό ανταγωνιστή για τη δηµαρχία. Είχε να αντιπαλέψει την καρικατούρα µιας ολόκληρης πόλης όπως την έχουν φιλοτεχνήσει εδώ και χρόνια ο Ψωµιάδης, ο Ανθιµος,τα συλλαλητήρια, τα εµβατήρια και η διαρκής µίζερη σύγκριση µε την Αθήνα. Είχε να αντιµετωπίσει ένα τοπικό κατεστηµένο, το οποίο τον απειλούσε από τον άµβωνα ότι «δεν θα δει δηµαρχία ποτέ».
Η ΕΠΙΤΥχΙΑ του Μπουτάρη είναι ότι νίκησε χωρίς να υποστείλει το µέτωπο απέναντι σε αυτό το κατεστηµένο. Ακόµη και την τελευταία προεκλογική ηµέρα αποκαλούσε τους ακροδεξιούς αντιπάλους του «φασιστοειδή» και προέτρεπε τον Παναγιώτατο αν θέλει να κάνει πολιτική «να βγάλει τα ράσα και να φτιάξει κόµµα». Δεν υποσχέθηκε λαγούς µε πετραχήλια. Ελεγε καµιά κουβέντα παραπάνω αλλά ήταν η κουβέντα που όλοι θα θέλαµε να πούµε στη θέση του.
ΝΙΚΗΣΕ ΕΠΕΙΔΗ συγκροτήθηκε γύρω τουµια ευρύτατη συµµαχία των «άλλων», η οποία ξεκινούσε από την Ντόρα και τον Στέφανο Μάνο, έφτανε στους Οικολόγους, τις Κινήσεις Πολιτών και τον Φώτη Κουβέλη, περνώντας από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και όλα τα ΠΑΣΟΚ που µπορεί κανείς να φανταστεί – πλην ελαχίστων Λακεδαιµονίων...
ΣΕ ΜΙΑ ΝΙΚΗ που κρίθηκε µε λιγότερες από τριακόσιες ψήφους όλοι οι προαναφερθέντες έβαλαν το χεράκι τους. Ακόµη και οριακά η Θεσσαλονίκη απεφάνθη ότι η καρικατούρα δεν της ταιριάζει. Οτι δεν θέλει να παραµένει εγκλωβισµένη σε µια γραφική εικόνα µιζέριας, υστέρησης και καθυστέρησης.
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ασφαλώς τεράστιο λάθος να υποθέσει κανείς ότι το 49,8% των Θεσσαλονικέων που δεν ψήφισαν Μπουτάρη ανήκουν στην Ακροδεξιά. Σε καµία περίπτωση. Και το µεγάλο στοίχηµα της νέας δηµοτικής αρχής και όσων την υποστηρίζουν είναι να διευρύνουν την πλειοψηφία τους, να φέρουν όσο περισσότερους πολίτες γίνεται στο πλευρό τους.
ΔΙΟΤΙ αν θέλουν να αλλάξουν την εικόνα και τη συγκρότηση της πόλης τους, αν θέλουν να σφραγίσουν τον µετασχηµατισµό της σε µια σύγχρονη ευρωπαϊκή µεγαλούπολη που δεν θα ζει µέσα από τα παραµορφωτικά γυαλιά ενός µυθοποιηµένου τοπικισµού, δεν αρκεί ούτε ένας δήµαρχος, ούτε τριακόσιες ψήφοι διαφορά.
- Του Ι. Κ. Πρετεντέρη, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
Ο νέος δήµαρχος Θεσσαλονίκης είχε να αντιπαλέψει την καρικατούρα µιας ολόκληρης πόλης όπως την έχουν φιλοτεχνήσει ο Ψωµιάδης, ο Ανθιµος, τα συλλαλητήρια και η διαρκής µίζερη σύγκριση µε την Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου