Η απροσδόκητη, αλλά ελπιδοφόρα επιτυχία των δύο νέων δημάρχων κ. Καμίνη και Μπουτάρη συνιστά πρωτοφανές πολιτικό κατόρθωμα
Η νίκη έχει πολλούς πατέρες και δεν είναι τυχαίο ότι το βράδυ των εκλογών οι στενοί συνεργάτες των κ. Γ. Καμίνη και Γ. Μπουτάρη έκπληκτοι είδαν να πανηγυρίζουν μπροστά τους πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είχαν λάμψει διά της απουσίας τους σε όλο τον προεκλογικό τους αγώνα. Αυτός άλλωστε είναι και ένας από τους λόγους που η νίκη των δύο νέων δήμαρχων συνιστά πρωτοφανές πολιτικό κατόρθωμα. Με το ΠΑΣΟΚ αδιάφορο ή και μερικώς υπονομευτικό των «ξένων», που αίφνης παρεισέφρησαν στις τάξεις του, και την κοινωνία να καλείται να ψηφίσει βάσει του μνημονιακού διλήμματος που επέβαλε η Ν.Δ., οι κ. Καμίνης και Μπουτάρης βρέθηκαν -σαν από άλλο παραμύθι- να προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι εκείνοι ενδιαφέρονται πρωτίστως για την πόλη τους.
Γι' αυτό και η ανατροπή που πετυχαν ήταν όχι μόνον απροσδόκητη, αλλά και άκρως ελπιδοφόρα ότι ένα σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων εξακολουθεί να αναζητεί με κάθε τρόπο μια αχτίδα φωτός μακριά από το φαύλο κομματικό μας σύστημα. Δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί σήμερα ότι η επιτυχία των κ. Καμίνη και Μπουτάρη συνιστά ίσως το πρώτο ουσιαστικό πλήγμα στο δικομματικό κατεστημένο. Κάτι βέβαια που πρέπει να πιστωθεί πρωτίστως ο κ. Φώτης Κουβέλης ο οποίος εισηγήθηκε τους δύο υποψηφίους, αλλά και ο κ. Γ. Παπανδρέου, καθώς -εις πείσμα του βαθέος ΠΑΣΟΚ- ανέλαβε προσωπικά το ρίσκο να τους στηρίξει επικροτούμενος εντέλει όχι μόνον από τους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς, αλλά και από πολλούς «γαλάζιους» της Ν.Δ. που ήθελαν επιτέλους στους δήμους να δοκιμαστούν δήμαρχοι και όχι κομματικά στελέχη.
Δύο σκηνές είναι εξόχως χαρακτηριστικές όσων μόλις περιεγράφησαν. Οταν το βράδυ της Κυριακής ο κ. Ευ. Βενιζέλος άρχισε να αναλύει με στόμφο τους λόγους της νίκης Μπουτάρη, οι «οπαδοί» τον άφησαν στην κυριολεξία μόνο με τα μικρόφωνα, τρέχοντας πίσω από τον δικό τους Κυρ Γιάννη για να τον σηκώσουν στα χέρια. Λίγες μέρες νωρίτερα, στην Αθήνα, η κ. Μιλένα Αποστολάκη αίφνης επισκεπτόταν τα γραφεία του κ. Καμίνη. Είχε οσφρησθεί τη νίκη του και όλως «τυχαίως» την επομένη κάποιες παραπολιτικές στήλες εξήραν ως δήθεν καθοριστική τη συμβολή της στην επιτυχία του...
- Του Κωνσταντινου Zουλα
Η σκηνή είναι αληθινή και συνέβη πριν από 10 μέρες στο προεκλογικό γραφείο του κ. Γ. Καμίνη. Ξαφνικά και ενώ οι συνεργάτες του συζητούσαν για τις τελευταίες κινήσεις του υποψηφίου τους, εμφανίζεται η κ. Μιλένα Αποστολάκη. Καθώς ουδείς την είχε ξαναδεί στην προεκλογική περίοδο, οι 4 - 5 που την χαιρέτησαν δεν έκρυψαν την απορία τους για την απροσδόκητη επίσκεψη. Εκείνη όμως, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει, τους συνεχάρη «για το αποτέλεσμα που πετύχαμε στον πρώτο γύρο», δήλωσε σίγουρη ότι «θα κάνουμε την ανατροπή την Κυριακή» και χαμογελαστή αναχώρησε. Η απορία των συνεργατών του κ. Καμίνη μετεβλήθη σε θυμηδία την επομένη ημέρα, όταν εμβρόντητοι διάβασαν εκτενές ρεπορτάζ σε μεγάλη εφημερίδα για την «καθοριστική» βοήθεια της Μιλένας στον αγώνα του Καμίνη...
Η καταγραφή του... πανούργου τρόπου που η υφυπουργός οσφρήσθηκε νίκη και θέλησε να καρπωθεί εκ των προτέρων λίγη από την επιτυχία του νέου δημάρχου δεν έχει στόχο να θίξει την ίδια, όσο πρωτίστως να αναδείξει πώς το «κλασικό» ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε την επιλογή Καμίνη. Για να γίνει ακόμη πιο σαφής η «βοήθεια» που προσέφεραν τα πράσινα στελέχη αρκεί μόνον μια φράση συνεργάτη του. «Το μισό ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε 3 μέρες προ της δεύτερης Κυριακής και το άλλο μισό μετά την ανακοίνωση του τελικού αποτελέσματος...».
Οι συνεργάτες του κ. Καμίνη δεν θέλουν να είναι άδικοι. Τρεις υπουργοί, όπως λένε, στάθηκαν όντως στο πλευρό μας. Ο κ. Γ. Ραγκούσης, που -με τον κ. Δ. Στεφάνου- μας παρείχε πρόσβαση στο κρίσιμο υπουργείο του, η κ. Τίνα Μπιρμπίλη, που βοήθησε στο περιβαλλοντικό τμήμα του προγράμματος, και η κ. Αννα Διαμαντοπούλου, που μας είπε τα μυστικά της Α΄ Αθήνας. Α ναι, και ο αντιπρόεδρος. Ηταν καθοριστική μια μυστική συνάντηση που είχε μαζί του ο κ. Καμίνης. Διότι σε αυτήν ο κ. Πάγκαλος του είπε ευθαρσώς «να κάνει αυτό που νιώθει και να μην ακούει τις σαχλαμάρες που τον συμβουλεύουν οι Πασόκοι»!
Η προτροπή Παγκάλου ήταν άλλωστε και το μεγαλύτερο πρόβλημα που κλήθηκαν να υπερκεράσουν οι άνθρωποι του κ. Καμίνη. Οπως διηγούνται σήμερα, δεν είναι μόνον που μάς έστειλαν από το ΠΑΣΟΚ μικρομεσαία στελέχη με εντελώς παρωχημένη κομματική λογική, αλλά και το πόσο μας πίεζαν να ακολουθήσουμε τις συμβουλές τους, όπως για παράδειγμα να τρέχει ο Καμίνης στα καφενεία και τις λαϊκές. Εις μάτην προσπαθούσαμε να τους εξηγήσουμε ότι δεν του βγαίνουν οι τυπικές χαιρετούρες στα καφενεία και ότι το έλλειμμα αναγνωρισιμότητάς του μπορεί να καταστεί και πλεονέκτημα, όταν σταδιακά αναδειχθεί ότι δεν είναι ο κλασικός «πολιτευτής» του Σαββόπουλου. Και επειδή ποτέ δεν κατάλαβαν, πήραμε κάποια στιγμή τη μεγάλη απόφαση να αναλάβουμε μόνοι μας όλο τον αγώνα...
Δύο στόχοι
Από εκεί και πέρα το επιτελείο Καμίνη έθεσε δύο στόχους. Πρώτον, να μην πιάσει ο κ. Κακλαμάνης στον πρώτο γύρο πάνω από 40% (ώστε να απέχει πολύ από το «μαγικό» 50%) και, δεύτερον, η διαφορά του με τον κ. Καμίνη να ειναι μικρότερη από το άθροισμα των ψήφων του ανεξάρτητου κ. Π. Αμυρά και της εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ελ. Πορτάλιου. Για τον πρώτο στόχο επιστρατεύθηκε μια ομάδα αποδόμησης του «έργου Κακλαμάνη» και για το δεύτερο συναντήσεις προσέγγισης και με τους άλλους δύο υποψηφίους προκειμένου να μη λάβουν δημοσίως θέση στον δεύτερο γύρο. Οταν η διαφορά Κακλαμάνη - Καμίνη προέκυψε 35% - 28,5% (δηλαδή 6,5%) και το άθροισμα Αμυρά - Πορτάλιου 12,2% η νίκη ήταν πλέον εφικτή. Και στο πλαίσιο αυτό δεν ήταν τυχαία η απουσία του κ. Κουβέλη τα τελευταία 24ωρα από τα ΜΜΕ, προκειμένου οι «Συριζαίοι» να μην προκαλούνται που θα ψήφιζαν κατ’ ουσίαν τη δική του πρόταση...
Για την ιστορία, στην ανατροπή πίστεψε αρχικώς η τριμερής παρέα των Δ. Χριστόπουλου, Κ. Παπαϊωάννου και Τ. Καμπύλη και σταδιακά μεταξύ πολλών άλλων εισχώρησαν οι Μαργ. Παναγιωτοπούλου, Γ. Γκούτσελης, Γ. Μελέας, Β. Βαμβακάς, Αλ. Οικονομίδης, Χρ. Μπαντούνα και ο επί του Ιντερνετ Κ. Αλεξάκος. Μέχρι τον Δεκέμβριο η τύχη των περισσοτέρων αγνοείται σε διάφορα πάρτι ανά τη χώρα...
- Του Φιλιου Σταγκου
Αν η ερώτηση είναι πώς κατάφερε μετά 24 χρόνια να αλώσει το «κάστρο» της Δεξιάς, η απάντηση είναι απλή: ο Γιάννης Μπουτάρης ενσάρκωσε το αίτημα για αλλαγή. Την ανάγκη της Θεσσαλονίκης να αποτινάξει τη νοοτροπία του «πολιορκημένου και προδομένου» που μονοπωλεί τον δημόσιο λόγο της από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας μέχρι σήμερα. Εν μέσω κρίσης, ο Μπουτάρης εξέφρασε την αγανάκτηση για την ανεπάρκεια της πελατειακής διαχείρισης των προηγούμενων δημοτικών αρχών και τη δίψα της πόλης να ανακτήσει μια αναπτυξιακή προοπτική. Οπως και στην Αθήνα, τα πολιτικά διλήμματα του δεύτερου γύρου ήταν ξεκάθαρα. Σε εποχές αβεβαιότητας και ρίσκου, η Θεσσαλονίκη γύρισε την πλάτη στο δοκιμασμένο αλλά χρεοκοπημένο μοντέλο.
Γιατί τότε δεν ήταν μεγαλύτερη η διαφορά υπέρ του Γ. Μπουτάρη; Η αλήθεια είναι πως μερίδα του τοπικού ΠΑΣΟΚ δεν του συγχώρεσε τις ίσες αποστάσεις που είχε τηρήσει μεταξύ του Β. Παπαγεωργόπουλου και της Χ. Αράπογλου στον δεύτερο γύρο των εκλογών του 2006. Ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του ήταν σίγουρα ο Σπύρος Βούγιας που προέρχεται από την ίδια «μήτρα» της Κοινωνίας των Πολιτών. Εκτός από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος επίσης κινήθηκε, τα υπόλοιπα μεγαλοστελέχη του τοπικού ΠΑΣΟΚ έλαμψαν διά της... διακριτικότητάς τους. Σε σχέση με τα αποτελέσματα του 2006, στον πρώτο γύρο η στήριξη του ΠΑΣΟΚ απέφερε στον Μπουτάρη το πολύ 15.000 ψήφους. Τη δεύτερη Κυριακή, δε, έλαβε 10.000 λιγότερες ψήφους από όσες είχαν συγκεντρώσει πριν από τέσσερα χρόνια Μπουτάρης και Αράπογλου μαζί.
Φταίει η κρίση και η «αντιμνημονιακή» ρητορική της αντιπολίτευσης; Η χαλαρή στήριξη του ΠΑΣΟΚ και τα εκβιαστικά διλήμματα του πρωθυπουργού; Φταίει η επιλογή του Μπουτάρη να μη διευρύνει την «Πρωτοβουλία» σε άλλες προσωπικότητες της πόλης; Το σίγουρο είναι ότι δεν είχε την παράσταση της νίκης με το μέρος του και η εκλογή του αποτελεί έκπληξη πρώτου μεγέθους.
Σε κάθε περίπτωση, ο Γ. Μπουτάρης δικαιούται, σαν άλλος Σινάτρα, να τραγουδάει «το έκανα με τον δικό μου τρόπο». Η προσωπικότητά του, με τον αντισυμβατικό χαρακτήρα και μια ιδιάζουσα «αίσθηση της πρόκλησης» που τον διακρίνει, κυριάρχησε και πόλωσε. Στις προσωπικές επιθέσεις που δέχθηκε, ο κυρ Γιάννης αντέταξε την ιστορία του και την ολομέτωπη πολιτική σύγκρουση. «Πορνό» η TV100, που λιβανίζει τον δήμαρχο, εκκολάπτει τους διαδόχους του και στέλνει τον λογαριασμό στον δημότη. «Μουτζαχεντίν» ο μητροπολίτης, που έσπευσε να τον χρίσει θανάσιμο εχθρό του. Ο Μπουτάρης έξυσε τις πληγές και αυτές έβγαλαν πύον. Αν η ερώτηση είναι «ποιοι είναι οι 400 που του χάρισαν τη νίκη;», η απάντηση θα μπορούσε να είναι: «200 φιλελεύθεροι, παραδοσιακοί δεξιοί», που στον πρώτο γύρο ψήφισαν Γκιουλέκα για να σταυρώσουν φίλους και συγγενείς και στη συνέχεια μετακινήθηκαν στο στρατόπεδο του «αφορισμένου» αστού επιχειρηματία.
O πήχυς
Εν τούτοις ο νέος δήμαρχος γνωρίζει πως αυτό που συνέβη την περασμένη Κυριακή δεν αφορά το πρόσωπό του, αλλά τη Θεσσαλονίκη. Γνωρίζει επίσης ότι ο πήχυς βρίσκεται ψηλότερα για τον ίδιο σε σχέση με κάθε άλλον δήμαρχο στο παρελθόν. Γιατί,, με μειωμένα έσοδα από τον κρατικό προϋπολογισμό, καλείται να διορθώσει τα στραβά και να περισώσει τον κοινωνικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Γιατί προέρχεται από την Κοινωνία των Πολιτών και οφείλει να συμβιβάσει τη διαχείριση του δήμου με την ανάγκη να κρατηθούν ζωντανά τα δίκτυα των ενεργών πολιτών που τον στήριξαν από το 2006. Χωρίς τους φυσικούς της συμμάχους η νέα δημοτική πλειοψηφία δεν μπορεί να πετύχει.
Ο πήχυς βρίσκεται ψηλότερα και για έναν ακόμα λόγο. Ως δήμαρχος μιας θητείας, ο Μπουτάρης είναι μεν απαλλαγμένος από το άγχος της επανεκλογής του, αλλά δεν έχει περιθώρια λάθους. Θα πρέπει να αντισταθεί στις ατομικές φιλοδοξίες των συνεργατών του, να εμπνεύσει όλους τους δημότες και να τους εμπλέξει στην προσπάθεια ανάταξης της πόλης.
- Της Μαριλης Mαργωμενου
Η πρώτη συνάντηση έγινε αυτή την εβδομάδα. Ο νυν δήμαρχος Ν. Κακλαμάνης και ο μελλοντικός, Γ. Καμίνης συμφώνησαν για το πώς θα γιορτάσουν οι Αθηναίοι τα Χριστούγεννα. Αλλά πίσω απ’ τη χαρούμενη αθηναϊκή βιτρίνα, άπειροι μικροί τυφώνες περιμένουν να ξεσπάσουν τον Ιανουάριο, με το που θα γίνει το πρώτο δημοτικό συμβούλιο της πόλης.
Ηδη ο πρώτος σε σταυρούς δημοτικός σύμβουλος, ο Ηλίας Ψινάκης, βιώνει κλίμα ψυχροπολεμικό. «Εγώ θα αξιοποιηθώ μόνος μου!», λέει. «Σιγά μην παραιτηθώ! Τι είμαι; Κότα;». Βλέπετε, απ’ τις εκλογές και μετά, οι άλλοι δημοτικοί σύμβουλοι πετούν διάφορες δηλητηριώδεις σπόντες για τον ρόλο του κ. Ψινάκη και το πώς χαντάκωσε τον πολιτικό του μέντορα. Και καθόλου δεν σέβονται το όραμά του για την Αθήνα, όπως το διατύπωσε στην προεκλογική του εμφάνιση (πού αλλού;) στην Τατιάνα Στεφανίδου. Καθώς η ψινάκειος μητέρα κατάγεται απ’ τις Φιλιππίνες, ο μάνατζερ των τηλεπαιχνιδιών θέλει να φέρει τις δύο χώρες πιο κοντά. «Ο κ. Κακλαμάνης», είπε ο κ. Ψινάκης, «ήθελε τη βοήθειά μου για τη σύσφιγξη των σχέσεων των δύο χωρών. Ετσι, κάναμε τη Μανίλα και την Αθήνα… αδελφές». Αγνωστον αν το υπέροχο αυτό σχέδιο αδελφοποίησης θα ενθουσιάσει στο πρώτο δημοτικό συμβούλιο τη Ρέα Γαλανάκη, για να το κάνει βιβλίο, ή τον Αλ. Τομπάζη, για να χτίσει προς τιμήν του κ. Ψινάκη μνημείο.
Το βέβαιον με την τρέχουσα σύνθεση του νέου δημοτικού συμβουλίου, είναι πως η μόνη πόλη με την οποία δεν μπορεί η Αθήνα να αδελφοποιηθεί, είναι η Στυλίδα. Βλέπετε, μπορεί η ταλαίπωρη πρωτεύουσα με την ανατροπή της δεύτερης εκλογικής Κυριακής να απέφυγε το ενδεχόμενο ως δημοτικοί σύμβουλοι να την κυβερνήσουν ο ποδοσφαιριστής Ακης Ζήκος και η ακοντίστρια Αννα Βερούλη, αλλά μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Κι έτσι, η Βάσια Τριφύλλη θα είναι και πάλι στο πλευρό των Αθηναίων, αυτή τη φορά στον ρόλο της αντιπολιτευόμενης. Που θα πει πως η Στυλίδα, της οποίας δήμαρχος είναι πλέον ο Απ. Γκλέτσος, βρίσκεται σε αθηναϊκό αποκλεισμό – γιατί θα θυμάστε απ’ τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές πως η κ. Τριφύλλη με τον κ. Γκλέτσο κόντεψαν να... αλληλοεξοντωθούν στο στούντιο μιας πρωινής εκπομπής.
Αλλά, βέβαια, δεν είναι απαραίτητο να παραστεί στο δημαρχείο της πλατείας Κοτζιά ο κ. Γκλέτσος για να μετατραπεί το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας σε ρινγκ. Βλέπετε, στη μία άκρη στο καναβάτσο ήδη στέκεται ο Ν. Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής με το 5,29% των Αθηναίων στις κερκίδες, και στη γωνία των σχοινιών απέναντί του τον περιμένει ο Π. Κωνσταντίνου, που κήρυξε «Ανταρσύα στις γειτονιές της Αθήνας» για λογαριασμό της αριστερής εξωκοινοβουλευτικής συμμαχίας ΑΝΤΑΡΣΥΑ και εισακούστηκε από το 2,87% των ψηφοφόρων. Στην πραγματικότητα, το ματς έχει ήδη αρχίσει κι ας μένουν σαράντα μέρες για να συγκληθεί το πρώτο συμβούλιο στον Δήμο Αθηναίων. «Θέλουμε να ακούμε τη φωνή της αντίστασης και των αγώνων και όχι τις κραυγές των φασιστών», λέει ο Π. Κωνσταντίνου, και βέβαια αναφέρεται στο προεκλογικό πρόγραμμα του φυσικού του εχθρού, του κ. Μιχαλολιάκου, που περιλαμβάνει την άκρως ανησυχητική φράση «το ζήτημα των μεταναστών λύνεται αυθημερόν»! Και καθώς τα πρώτα βέλη εκτοξεύονται, ο Π. Κωνσταντίνου λέει πως «η δεξιά πολυκατοικία έχει πάθει καθίζηση και οι αρουραίοι ανεβαίνουν προς τα πάνω», ενώ ο Ν. Μιχαλολιάκος έχει για σύμμαχό του στη δημοτική μάχη μόνο τον Φρίντριχ Νίτσε, του οποίου τη ρήση επικαλείται: «Ο δυνατός γίνεται περισσότερο δυνατός όταν στέκεται μόνος του»!
Οπως είναι λογικό, ο Π. Κωνσταντίνου βλέπει αλλιώς τη συγκατοίκηση στο μέγαρο της πλατείας Κοτζιά. Οταν τον ρωτούν πώς θα συνυπάρξει με τον κ. Μιχαλολιάκο, λέει πως «όταν περνάς απ’ τους υπονόμους, κλείνεις τη μύτη σου»! Που θα πει πως, όταν ανοίξει η πύλη του δημαρχιακού μεγάρου γι’ αυτό το εκρηκτικό ντουέτο, η οδός Αθηνάς θα μυρίσει μπαρούτι. Αλλά βέβαια, όταν ανοίξει η πύλη του δημαρχιακού μεγάρου για το πρώτο δημοτικό συμβούλιο, θα την περάσει και ο Γ. Αμυράς, ο εκπρόσωπος των πέντε «Πι», και θα αφήσει απ’ έξω, στο πεζοδρόμιο, το ποδήλατό του. To θέμα είναι, στο τέλος του, θα το βρει;
- Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Kυριακή, 21 Nοεμβρίου 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου