Μοντέλο υπό κατάρρευση

ΟΣΑ αποκαλύπτονται το τελευταίο διάστημα στο μεγαλύτερο δήμο της χώρας επιβεβαιώνουν την κατάρρευση ενός μοντέλου διοίκησης που έχει οδηγήσει το χώρο της Αυτοδιοίκησης στην πολιτική ανυποληψία και στην οικονομική χρεοκοπία.

ΤΟ ΕΝΑ μετά το άλλο τα προβλήματα, επιμελώς κρυμμένα κάτω από το επικοινωνιακό χαλί του απερχόμενου δημάρχου, έρχονται στην επιφάνεια. Στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, πριν από είκοσι ημέρες, ήρθαν στην επιφάνεια όλα αυτά που θα βρει μπροστά της η νέα δημοτική αρχή από την 1η Ιανουαρίου του 2011: υψηλός δανεισμός, χρέη προς προμηθευτές, κακοδιοίκηση, διαλυμένη υπηρεσία καθαριότητας.

ΒΑΣΙΛΕΙΟ ρουσφετιών, όπου κυριαρχεί το βόλεμα ημετέρων, με αποτέλεσμα τη σπατάλη του δημόσιου χρήματος, χωρίς -τουλάχιστον αυτό- να επιτυγχάνεται η στοιχειώδης υποχρέωση μιας δημοτικής αρχής: να έχει την πόλη καθαρή. Η Αθήνα διεκδικεί τα τελευταία χρόνια τον τίτλο της πιο βρώμικης ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, ενώ ο δήμαρχός της πρωτοστατούσε σε φιέστες και καυχιόταν για το έργο του.

ΜΟΛΙΣ χθες ήρθε στην επιφάνεια άλλη μια φαιδρή πλευρά αυτού του «έργου». Η Δημοτική Αστυνομία ξέμεινε από περιπολικά! Τα είχε αποκτήσει ο δήμος με το σύστημα της χρονομίσθωσης, αλλά από τον περασμένο Απρίλιο δεν πληρώνει την προμηθεύτρια εταιρεία, η οποία ζητεί τα οχήματά της πίσω. Αυτά δεν μπορούν πλέον να κυκλοφορήσουν και οι δημοτικοί αστυνομικοί πρέπει να κινούνται πλέον μόνο πεζή.

ΟΙ ΔΗΜΟΤΕΣ της Αθήνας ανέχτηκαν επί πολλά χρόνια αυτό το μοντέλο διοίκησης. Είτε για πολιτικούς λόγους (η ψήφος στο μεγαλύτερο δήμο της χώρας είχε, σύμφωνα με την κρατούσα αντίληψη, ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα) είτε γιατί οι άρχοντές της κατάφερναν να εξωραΐζουν την κατάσταση, κρύβοντας τα ουσιώδη προβλήματα.

ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ εκλογές αυτή η αντίληψη ανετράπη. Προφανώς, διότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Διότι πολλοί ψηφοφόροι συνειδητοποίησαν ότι πρωτεύον δεν είναι πλέον σε ποιο κόμμα πρόσκειται ο δήμαρχος. Και ότι μεγαλύτερη πολιτική αξία έχει να μη μαραζώσει το κέντρο της πόλης, στο οποίο δυσκολεύεται να περπατήσει ο δημότης. Μεγαλύτερη αξία έχει να μην πνίγονται σε βουνά σκουπιδιών οι πυκνοκατοικημένες γειτονιές της, πότε γιατί δεν επαρκούν οι υπάλληλοι της καθαριότητας (και πώς να επαρκούν με τόσες ρουσφετολογικές αποσπάσεις που γίνονται;), πότε γιατί απεργούν οι συμβασιούχοι ζητώντας μονιμοποίηση και πότε όλοι μαζί, γιατί κάτι τους χρωστάει ο δήμος.

ΑΠ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ φαίνεται ότι η νέα δημοτική αρχή την 1η Ιανουαρίου θα βρει μπροστά της ένα βουνό προβλημάτων. Καλείται να συμμαζέψει τα οικονομικά του δήμου και να αντιμετωπίσει τις ανάγκες των υπηρεσιών του με λιγότερη ενίσχυση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να αναπροσαρμόσει στόχους και προτεραιότητες. Το μόνο που δεν δικαιούται να κάνει είναι να συντηρήσει το σημερινό χρεοκοπημένο, πελατειακό και διεφθαρμένο μοντέλο. Αυτό που αποδοκίμασαν πρόσφατα οι εκλογείς.

• Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010